پایگاه خبری دانشجویان دانشگاه فرهنگیان نسخه آزمایشی

به گزارش پایگاه خبری دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به نقل از کلاس بیست ، از قدیم گفته اند"حق گرفتنی است نه دادنی"، حالا چقدر این موضوع درست است یا نادرست کاری به آن نداریم ،ولی گویا وزارت آموزش و پرورش اعتقاد کاملی نسبت به این ضرب المثل قدیمی دارد. چرا که در خیلی از موارد قانونی ، تا کار به طرح شکایت از طریق دیوان عدالت اداری نکشد آموزش و پرورش اقدام به واگذاری حق فرهنگی نمی کند.

نمونه آن پرداخت هزینه مهد کودک کارمندان اناث دولت است که فرهنگیان نیز جزء همین دسته کار مندان هستند. خانمهایی که علاوه بر شغل معلمی وظیفه مادری را هم  برعهده دارند  و در ایام سال تحصیلی به یکی از دغدغه های مهم آنها تبدیل می شود.

شورای توسعه و مدیریت سرمایه انسانی به استناد جزء "ب" بند ۱۱ ماده واحده قانون بودجه ۱۳۸۸ کل کشوروماده ۴۰ الحاقی مقررات مالی دولت مصوب ۱۳۸۴ و ماده ۷۸ قانون خدمات کشوری ،صراحتا اشاره نموده است که کمک هزینه مستقیم یا غیر مستقیم مهد کودک برای کار مندان اناث که دارای فرزند زیر ۵ سال هستند ماهانه سیصد هزار ریال به ازای هر کودک (حداکثر ۳ فرزند) تعیین می شود.

ولی متاسفانه از زمان تصویب این ماده قانونی وزارت آموزش و پرورش نسبت به پرداخت آن اقدام ننموده است. وتنها فرهنگیانی توانستند از این قانون استفاده نمایند که  یک فرآیند طولانی طرح شکایت از مدیر آموزش و پرورش شهرستان محل سکونت و مدیر کل آموزش و پرورش استان را طی نمایند تا بعد از صدور رای نسبت به دریافت حق قانونی خودشان اقدام نمایند.

حال جای این سئوال باقی است:

۱-چرا وزارت آموزش و پرورش به جای اینکه حامی فرهنگیان خود باشد در این خصوص از اجرایی شدن قانون امتناع می کند؟

۲- اگر این حق قابل پرداخت نیست چرا با رای دیوان عدالت اداری پرداخت می گردد؟

۳- چه کسی پاسخگوی فرهنگیانی خواهد بود که به هر دلیل نتوانستند از ین حق خودشان استفاده نمایند؟

۴-وظیفه ادارات حقوقی آموزش و پرورش که وظیفه حمایت از حق فرهنگیان را دارند در این بین چیست؟

۵-آیا وقت آن نرسیده که آموزش و پرورش هم مثل سایر ارگانها و نهادهای موجود در این کشور نسبت به اجرایی شدن این ماده قانونی و خیلی از مواد قانونی دیگر مثل هزینه سفر، حق مسکن ....... اقدام نماید.

بی شک وزیر محترم آموزش و پرورش بند ۵ برنامه های تقدیمی خودشان را به مجلس شورای اسلامی در روز کسب رای اعتماد فراموش نکرده اند که:

"معلم، عنصر اصلی تعلیم و تربیت و عامل اساسی تحول بنیادین است. بر این مبنا اعتلای منزلت اجتماعی و بهبود وضعیت معیشت معلمان، افزایش انگیزه آنان برای خدمت، ارتقای کیفیت نظام تربیت معلم و توسعه مستمر شایستگی ها و توانمندی های علمی، حرفه ای و تربیتی فرهنگیان در اولویت برنامه ها قرار دارد و باید زمینه مشارکت حداکثری آنان در فزایندهای تصمیم سازی و تصمیم گیری فراهم آید."

درد دل یک معلم

منبع:اینجا